Öğretmen Şiiri - Yakup Şimşek

Cehalet deviyle çok savaştım, çok
Bu yolda önümde koştu öğretmen
Kimi düştü, kimi kaçtı, kimi yok
Elde kalemle ne hoştu öğretmen

Kalem saban oldu, Türkiyem tarla
Suladı tohumu gözden pınarla
Büyüdü ektiği küçük çınarla
Deryadan dağlara taştı öğretmen

“Baş üstüne! ” dedi “Oku! ” emrine
Bağdaş kurdu ilme, dünya yerine
Milletin buz gibi gecelerine
Güneşten düşen ateşti öğretmen

Dalarım derine, geçmişe bazı
Hallolur sorular, okunur yazı
Anlatır bizlere anlaşılmazı
Âleme ibretli bakıştı öğretmen

Halk içinde tevazuyla yürüyen
Kafalardan zehirleri kürüyen
Sultanları nişanıyla bürüyen
Çürümeyen bir kumaştı öğretmen

Abidedir duygudan ve fikirden
Selam gelir mutlak ona Bedir’den
Vakt’erişip kalem düşünce birden
Gazi idi, şehitleşti öğretmen