Öğretmen Şiiri - Şairül İslam Yunus Kokan

Bir ışık düşer sessizce tahtaya,
Toz zerrecikleri dans eder havada,
Bilginin izi kalır parmak uçlarında,
Bir ömür nakış gibi işlenir sözcükler.

Yorgun ellerinle dokunursun geleceğe,
Her ders bir pencere, her soru bir kapı,
Açarsın ufukları, delersin sınırları,
Bir öğretmensin, bir sanatçı, bir mimar.

Çocuk gözlerinde yıldızlar parlarken,
Sen anlatırsın dünyanın sırlarını,
Bir nehir gibi akar bilgelik dudaklarından,
Kıyısında büyür umutlar, filizlenir hayaller.

Yorgun ellerinle dokunursun geleceğe,
Her ders bir pencere, her soru bir kapı,
Açarsın ufukları, delersin sınırları,
Bir öğretmensin, bir sanatçı, bir mimar.

Tebeşir tozuyla karışır alın terin,
Her harf bir tohum, her cümle bir bahçe,
Karanlık dehlizlerde yanan bir meşale,
Yol gösterir kaybolan kalplere.

Yorgun ellerinle dokunursun geleceğe,
Her ders bir pencere, her soru bir kapı,
Açarsın ufukları, delersin sınırları,
Bir öğretmensin, bir sanatçı, bir mimar.

Bazen bir şiir, bazen bir denklem,
Kimi zaman sert bir çizgi, kimi zaman yumuşak bir ses,
Ama hep oradasın, hep bizimlesin,
Silinmez izler bırakırsın zihinlerde.

Yorgun ellerinle dokunursun geleceğe,
Her ders bir pencere, her soru bir kapı,
Açarsın ufukları, delersin sınırları,
Bir öğretmensin, bir sanatçı, bir mimar.

Ve bir gün sen gitsen bile,
Sözcüklerin çiçek açar her satırda,
Yüreklerde yaşarsın hep,
Bir öğretmensin, bir efsane, bir destan.

Yorgun ellerinle dokunursun geleceğe,
Her ders bir pencere, her soru bir kapı,
Açarsın ufukları, delersin sınırları,
Bir öğretmensin, bir sanatçı, bir mimar.