Öğretmen Şiiri - Yusuf Işık 3

ÖĞRETMEN

ey yaşam
hayırsız sevgilim
hüzün deryam
denizlerin
döl yataklarında
tanışıklıklarımızın
baharında
kışında
yazında
ayazında
durmamacasına
gözetlenme hissini
usumdan atamadığım
haşarı çocuk
bak büyüdüm artık
çek gözlerini üstümden
büyüdüm derken bile
hep çocuk kalmak istediğimi
itiraftan kaçınarak
hangi bebeğin ağladığını
duymadığımı anımsatıyorsun
öğretmenim
hem de ustamsın
biliyorum ama
ben de
çırak değilim artık
ne öğrettinse
insanlık adına
sevda adına
dilim döndüğünce
usum erdiğince
ellerimle
gözlerimle
yüreğimle
dillendirdim durdum
dinlenildiği de oldu
duyulmadığı da
deli sanıldığım da
tadına hiç bakılmamış
nefis bir yemek gibi
her kokuda
her seste
öğretilerinden yola çıkarak mutluluğu aradım
bazen buldum
bazen de
bulduğumu sandım
ama
şiirini hiç yazamadım
sonsuz mutluluk yokmuş
bunu öğrendikten sonra
avuçlarıma baktım
ne varsa içinde
öptüm
sevdim
yedim
içtim
nedensiz ve pervasız
dolu dolu gülebilmek için de
çocuklardan
yardım dilendim
çılgınca kahkaha atmak
ne güzel şeymiş meğer
ey yaşam
şımarık sevgilim
hiç olmadığım kadar
şımartsana beni..27.6.2015