Kuşaktan kuşağa yol gidiyorsa.
Her adımda öğretmenin izi var.
Hergün başka bilgi öğretiyorsa.
Karanlığa ışık tutan sözü var.
Sensin bizde ilim irfan pınarı.
Ârif olan anlar ancak bunları.
Nüfusun buluyor nice yüz binleri.
Bilinmez kaç oğlu ya kaç kızı var.
Öğretmenim sensin bizlerde neşe.
Cehalet insanı yakar ateşe.
Açık ufkun tıpkı benzer güneşe.
Ay gibi gecede parlak yüzü var.
Sevgi dalı yeşertiyor yaprağın.
Bağrında umutlar açar toprağın.
Bizler için bitmek bilmez merağın.
Yüreğinde tarifsiz çok sızı var.
Sükûti elinde kalem sen oldun.
Merhaba muhabbet selâm sen oldun.
Lisanında ibti kelam sen oldun.
Sende nice kışın bahar yazı var
Sükût-i Noksan
Gürsel Gözütok SükutiKayıt Tarihi : 27.8.2015 14:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gürsel Gözütok Sükuti](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/27/ogretmen-194.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!