Öylesine koşturduk doludizgin hayata,
Ellerinde kırmızı karanfil resimleri
Yüreği geleceğe adanmış.
İçinde sevgi yumağı.
Sessiz çığlıkları duyulmadan,
Koştular hep.
Köye, şehre,
Çocuklara.
Akıllarında olmayan tek bir kelime vardı,
Ölüm.
Uzak durmak akıllarından geçmezken,
Ölerek ölümü yaşattılar.
Ülkemin coğrafyasında onlar,
Ve onları anlayamayan
Yaşayanlar,
En iyi bilen çocuklar.
Kayıt Tarihi : 5.12.2011 11:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Aci](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/05/ogretmen-155.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!