Öğretmen Şiiri - Ercan Kurban

Öğretmen
Öğretmen, sevgi kahramanı,
Öğretmen, bilgi kahramanı,
Öğretmen, ilgi kahramanı,
Çalışmakla geçer her anı…
Aşkla, heyecanla, ümitle yürür karanlığın üstüne.
Yeis, tefrika, fakirlik en büyük düşmanı,
Hakikat buutlu, öteler ufuklu,
Dilinde dua, yüreğinde aşk,
İlmek ilmek dokur zamanı…

Öğretmen, sıcacık, içten, samimi, sabırlı,
Öğretmen, öğrencilerine aşk derecesinde tutkun.
Büyük deryalarda dalgalı, mesleğine sevdalı…
Öğretmen, her daim coşkun,
Gönülden gönle koşan, aşılmazları aşan,
En ulaşılmaza ulaşan,
Masum kalplerde ümit, gönüllerde sevda,
Irmaklar gibi çağıl çağıl …
Zamana, zaman üstünden bakan,
Anne gibi, baba gibi… Şefkat ve merhamet yumağı…
Kalp ve gönüller otağı…

Öğretmen, yitiğinin peşinde,
Durmak nedir bilmeden koşan,
Yılmadan, yorulmadan engelleri aşan,
Koşan, koşan… Aralıksız, sekmeden biteviye…
Gönlü şen, ruhu yüce, işine bağlı delice…
Elinde yeşerir fidanlar,
Çiçek açar, güller, sümbüller…
Bir değil, on değil, yüz değil, binlerce….
Çiçekler rengârenk tomurcuğa durur.
Zambak olur, reyhan olur, gül olur….
Kalbi öğrencim öğrencilerim diye vurur…

Öğretmen, çevresinde nur halesi,
Her yerde o, her yerde onun sesi…
Maziden istikbale yürür adım adım.
Etrafına alev alev ışık saçar,
Sevdası uğruna, deryaları denizleri aşar.
Korkmadan çelikten bir kala gibi dimdik…
Her güzelde o, her yenide ilk,
Kara sevdalı âşıklar misali mesleğine vurgun,
Yükseklere pervaz etmek için kanatlı,
Gayesi yüce, aşkı yüce derdi büyük…
Almış omzuna tonlarca yük.
Yürüyor cehaletin üstüne korkusuzca….