Öğretmen Şiiri - Keramettin Ünver

Yüreği lekesiz, temiz ve berrak
Anadan emilen süttür öğretmen.
Varıp işlenilen verimli toprak
Bu yüce vatanda yurttur öğretmen.

Kimine ışıktır, kimine köprü
Onda hayat bulur sağırı, körü
Okulun yolunda tükenir ömrü
Damarda dolaşan kandır öğretmen.

Bazen kalem olur bazen ak sayfa
Düzenler harfleri dizdirir safa
Yepyeni bilgiyle dolar her kafa
Âlimler içinde pirdir öğretmen.

Her türlü varlığı fenle inceler
Kimya ile maddeleri irdeler
Uygarlığa Türkçe ile ilerler
Öz lisanımızda dildir öğretmen.

Sözünü dinleyen olur tahsilli
Kine ve nefrete beyni engelli
Atatürk’tür ona rehber besbelli
Beşikten mezara yoldur öğretmen.

Zat-ı hallerinde görmedim kibir
Sana, bana, ona öğretti cebir…
Onun arkadaşı, yoldaşı sabır
Gündüz güneş, gece aydır öğretmen.

İlm-i imlâ için sarfeder çaba
Fikri satırlarda gezer âdeta
Unutanlar hatırlasın bir daha
Denizdir, deryadır, sudur öğretmen.

Bilgiyle her çağın önünde durur
İlimle uyanıp bilimle uyur
Ben onu ne kadar övsem az olur
İnsana ayaktır, koldur öğretmen.

Öğrendiklerimi okur, yazarım
Atatürk’ü başöğretmen sayarım
Ne bozulur ne değişir kararım
İnsan bedeninde candır öğretmen.