Öğretmen Şiiri - Sermet Apaydın

Ben öğretmenim!
Eğitirim, öğretirim, öğrenirim,
Cumhuriyet’in bekçisiyim.
Yeni ufukların Güneşi’yim.
Aydınlığa açılan pencereyim.
Ben öğretmenim!

Sofuları sevmem; ufukları dar.
Onların at gözlükleri var,
Yollarıda anca Hicaz’a kadar.
Erenler, evliyalar,canlar benimle,
Nikah kıydım ilimle, bilimle…
Nefretim; vahşet, katliam…
Allerjim; saltanat, hilafet.
İlacım; demokrasi, Cumhuriyet.
Olurum güzelliklere,yeniliklere kol kanat.

Hurafelere karnım tok.
Bağnazlığa bende geçit yok.
Sevgiyi ibadet bilirim.
Sünniyim:Allahı’mı,peygamberimi,kitabımı severim.
Aleviyim:Elime,belime,dilime diyenim.
Mevleviyim:Ne olursan ol yine gel diyenim.
Ben öğretmenim!

Bilgilerle,güzelliklerle,yeniliklerle sevişirim.
Anayım,babayım,abi,ya da arkadaş,
Geleceğe ışık,aç beyinlere gıda…
Öğrencilerimle el ele, gönül gönüleyim,
Ben ÖĞRETMENİM!