Öğretmen Şiiri - Yunus Güzel

Daha ergenlikten çıkarken,
öğretmen olmuştuk, biz!
isyankardık!
devrimciydik,
Allah'ına kadar!

Ateşin yaktığını,
ellemeden kabullenmedik;
başkasını yakabilirdi belki,
ama yetmezdi bize gücü!
ateş de olsa;
cürmü kadar yer yakardı, çünkü!

Dostlarımız vardı, ölümüne;
güzel bir dünya kurmak için.
türküler söyledik,
karlı kayın ormanında;
'çocuklar da şeker yiyebilsin' diye,

Önce insandan başlayıp,
sadece sevmeyi öğrenmiştik!
üzgünüm, ne öğrenebildik,
ne de öğretebildik zübüklüğü!
ve yetmedi sevgimiz,
'O güzel dünya'yı kuramadık, işte!
kimimiz öldürüldük,
doyamadan kara gözlüye,
zindanlarda çürütüldük, kimimiz!
kurşuna dizildi sonra,
bütün hayallerimiz.

allı yeşilli giyemedik hiç,
'kire kör'dü renklerimiz,
tıpkı hayatımız gibi.
kirlenemedik, işte;
ÇÜNKÜ;
ÖĞRETMENDİK BİZ!