öğretmen ve ozanım
yorgun bir mevsim günlükler yaralı
elimde tebeşir kalem
sesim iyice ağarmış
yumruğum sıkılı koynumda
ağır bir özlem yüreğimde
karanlığı tırmalıyor bir kedi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Öğretmenim biraz kolaya kaçıyorsun galibai. Zorda kalınca Köy Enstitülerini çağır.! Hele sen biraz daha gayret göster..Köy Enstitüsü mü olur; KIR ENSTİTÜSÜ'mü ,elbet bir gün gelir.Ama o zamana kadar sen elinden geleni yap..Olur mu?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta