Öğreti Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Onu gördüğüm ilk gün başladı baharım
Çatladı tomurcuklarım açtı bakışlarımda
Buza kesmiş gözlerime rüzgarı değdi
Yüreğim çırpınmamış boş yere
Eridi saçaklarım dağlar gibi biriken korkularımdan
Yamaçlarımdaki gelinciklere çiğ taneleri asıldı
Selamladı berrak sabahlarımı
Buz kesmiş kaygan yollarımdaki karlar
Diz boyu papatyalarımın özsuyu oldu

Sonra
Gülüşü geldi
Yaz sıcağını yüklendi de geldi sıcak tebessümü
Meyveye döndü kurumaktan vazgeçen dallarım
Hayatın ve gerçeğin tadı saklı onda
Sisli ve puslu akşamların gönlünü alan berrak nehir
Sardı sarmaladı yanlızlığa çakılmış tepelerimi

Suskunluğundan korkmuyorum
Sonbaharımdan
Baharı ve yazı öğretti ya bana yeter
Dökmez yapraklarını defnelerim
Soğuk rüzgara katlanırım ezberimde yalnızlık
Vız gelir hüzün huzurunun yanında
Sarasın yaprak
Karasın toprak
Ondan öğrendim baharı ve yazı yaşayarak

Buz tutsa ne olur ki ellerim artık korkmam
Atar damarlarımda gizli sıcaklığı
Kış gelse ne gelmese ne
Yine de gelmesene ey kış, gelmesene