Öğretenler Sağolsun (Çocuk Şiiri)

Seviye mükemmel, notlar pekiyi,
Birinci sınıflar işi öğrenmiş.
Bilmezlerken daha; biri, ikiyi,
Şimdi üçü, dördü, beşi öğrenmiş.

Sökmüş okumayı; erkekler kızlar,
Kitap dayanmamış artınca hızlar.
Üç gün önce “mama” diyen ağızlar,
Bak bu gün ekmeği, aşı öğrenmiş.

Döküldükçe dudaklardan hoş sözler,
Devamlı artmakta şaşıran yüzler.
Bir bakışla farkı fark eden gözler,
Benzeri öğrenmiş, eşi öğrenmiş.

Masallarla öğrenmişler bilgiyi,
Paylaşmayı, kardeşliği, sevgiyi.
Hileler uzmanı; kurnaz tilkiyi,
Karga denen aptal kuşu öğrenmiş.

Hepsi bülbül gibi şakır da şakır,
Defterine harf harf cümleler dokur.
Eline ne versen çabucak okur,
Zannetme sadece fişi öğrenmiş.

Söylediğim ne masaldır, ne filim.
Bu çocuklar yarin alimdir alim
İstersen sor; vücudumuz kaç bölüm
Kolları, gövdeyi, başı öğrenmiş.

İlk günler dereydi, bir küçük ırmak,
Şimdi mümkün müdür önünde durmak!
Dans ediyor klavyede on parmak
Bir anda onlarca tuşu öğrenmiş.

Her şey bu yaramaz şirinler için,
Hayırlı evlatlar, torunlar için.
Minik kalpler mutlu yarınlar için,
Şimdiden hayali, düşü öğrenmiş.

Teneffüste sağa, sola koşanlar,
Yasakları, engelleri aşanlar.
Bahçeye dağılan minik tavşanlar,
Atlama, zıplama, koşu öğrenmiş.

Kopan fırtınayı, esen rüzgarı
Gökyüzünde bulut olan buharı,
Sarıdan yeşile dönen baharı,
Beyaza bürünen kışı öğrenmiş.

Okuyarak nice güzel şiiri,
Görmeden tanımış; köyü, şehiri.
Ankara’yı, İstanbul’u, İzmir’i
Hakkari’yi, Van’ı, Muş’u öğrenmiş.

Büyüğünü, küçüğünü sayanlar
Öğretmenin tembihine uyanlar.
Nezaket sembolü beyler, bayanlar
İyiyi, güzeli, hoşu öğrenmiş.

Elbet bu konuda reklam şart değil,
Tanınmamak sorun değil, dert değil,
Yalnız Melikgazi, Esenyurt değil,
Kayseri Habibe Taş’ı öğrenmiş.

Dünya kavga, dünya bir suç dünyası,
Bu dünyaya benzemez hiç dünyası.
Hazineymiş çocuğun iç dünyası,
Osman Bulut yalnız dışı öğrenmiş…
Osman BULUT
İlköğretim Müfettişi