Öğretelim Şiiri - Simla Çağatay

Hani bazen insan kendini bir boşlukta hisseder ya
Hani deli divane gibi savrulursun oradan oraya
Anlamsızca belkide saçmalayarak yada boşuna
İşte sabahın olmasını beklediğim bir sabah daha

Arabalar sıralanmış peş peşe park halinde
İnsanlarsa sıcacık yataklarında, rüyalar aleminde
Gece sakin bir iki araba sesi ta derinde
Ama ben uykusuz gözlerim açık inat edercesine

Sabah olacakta ne olacak sanki her gün aynı
Sevgiler darmadağın, insanlar perişan, yüzler aynı
Dedim ya bir boşluğun pençesindeyiz izler aynı
Geceler aynı, gündüzler aynı, yüzler aynı, sesler aynı

Hayat doğumdan sonra mecburi bir var oluş gözümde
Küçücük bir mutluluğa mücadele etmektir benim özümde
Darmadağın sevgileri toplayıp harmanlayalım birlikte
Sonra savuralım dünyaya, öğretsin sevmeyi unutmuş
Tüm kalplere