Öğretir A,B,C’ yi.
Gösterir bilmediğimiz yerleri.
Hayat bilgisidir ilk dersi.
Onun her şeyi öğrencisi.
Onunla hayat anlam kazanır.
Onunla renkler canlanır.
Bir iki üç dört diye saydırır.
O olmasaydı herkes bizi kandırır.
Kaleminde mürekkep olayım.
Hiç usanmadan soru sorayım.
Bir gün bile of demez.
Tembel öğrenciyi hiç sevmez.
Kelimelerinde güzellik, sevgi var.
Kötü insanların yanında yeri dar.
Sen hiç gitme öğretmenim.
Hep benim küçük yüreğimde kal.
23.06.2006
İbrahim TUNÇ
Kayıt Tarihi : 10.1.2008 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk göreve başladığım zaman,yatılı okulda çocuklarım bana şerik ben onlara şeriktim...Nice 24 saatlerimiz bir beraber geçti.Sabahım onlarla aydınlıktı,onların huzurlu geceleri de bendim:))))Bazen yatakhaneden sabaha dek dolanırken üstlerini örter,küçücük yüzlerine gözyaşımı döker,dualarımla sarar belerdim:))))Her yavrum,attığım her adıma şahitti.Onların sıcacık ve temiz yürekleri direncimdi ve yokluklardan ger dönüşüm....Ne mutlu bana ki 20 yaşımda aralarına katıldım ve muzaffer meslektaşlarımın yanıbaşındayım,eğitim neferi olarak:))))(Asker olamadımsa da eğitim ordusunun bir bireyiyim/neferiyim,bu da yeter:)))))
Rabbim zihni ver gönül gözleri açık eğitimcilerin yolunu,önünü açsın isterim:))))
Hakkaniyeti elden bırakmayan,dürüst,temiz düşünceleriyle öğrencilerin nakış nakış işleyen değerli meslektaşlarımın yüreğinden öpüyorum:)))
Kalemin daim olsun sevgili kardeşim:))))
MEO:))
TÜM YORUMLAR (1)