Öğret ki öğreneyim Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Sevgili Hocama

Bakışla yazılan, gözle okunan
Hasım olup, zülfikara dokunan
Nemli bir çift gözden boşaldığı an
Bana, gözden akan yaşları öğret.

Şartlar el vermezse bal yapmaz arı
Bekler bir sonraki gelen baharı
Boş ver sen çobanı,kurdu,davarı
Bana,bülbülleri kuşları öğret.

Can evim dört duvar,hapiste kaldım
Geçmişi deryaya,denize saldım
Sıcak havalardan artık bunaldım
Bana,dondurucu kışları öğret.

Dünya bir pencere,bir küçük alan
Sefa da cefa da her şeyi yalan
Asırlar boyunca ayakta kalan
Bana,heykel olan taşları öğret.

Komşum aç dururken,tok yatmayayım
Zalime ve zulme,mal satmayayım
Haram lokmalara el atmayayım
Bana,yenmeyecek aşları öğret.

Gelsin senden bana,bir kanatlı at
Zemberek boşalmış,duracak saat
Yumuşacık bakan gözlere inat
Bana,çatık duran kaşları öğret.