Öğret Bana Şiiri - Miyaser Gülşen

Her gün başka fırtına, başka boran sararken,
Öğret bana aşmayı, öğret her aşamayı!
Sensiz nasıl yaşarım? ! bunu sen öğret bana!
Öğret bana ne olur hasretle yaşamayı.

İstemem etrafında esmesin keder yeli,
İstemem dokunmasın sana bigâne eli.
Biçareyim,bilemem, ne yapmalı, etmeli? !
Öğret bana ne olur hasretle yaşamayı.

Kalbim gülmeye dargın, yüzüm gülse ne çıkar?
Elbet bir gün kaderim beni üzmekten bıkar.
Seni zerre inciten, beni kahreder, yıkar!
Öğret bana ne olur hasretle yaşamayı.

Bir türlü bitmek bilmez senden miras hasretim,
Bir türlü geçmek bilmez uzar gider kasvetim.
Sabırla beklediğim mükâfatım, nusretim
Öğret bana ne olur hasretle yaşamayı.

Yakan en büyük derdim, sonsuz hicranım sensin,
Ömrümdeki servetim, inci mercanım sensin,
Gecemde tek yıldızım, canım, bircanım sensin,
Öğret bana ne olur hasretle yaşamayı..

Miyaser GÜLŞEN