Yaşadığın sürece, hor hakir görül.
Sevenini sevmeyi, yeğlemelisin.
Yanıpta küllenmeler, neyine gönül!
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Yılların arkasından biçare bakıp.
Maziden neşe diye dertleri alıp.
Hiç bitmeyen bir aşka sıkı sarılıp.
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Yürekten sevmelisin o yalvarmadan.
Derdini çekmelisin hiç usanmadan.
Tükenmiş olsan dahi,yar anlamadan.
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Huzurun da olacak, mutsuz gününde.
Neleri göreceksin,kısa ömründe.
Acını saklayarak, ücra köşende.
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Senin olsun hep dertler,etme şikayet.
Bulacaksın böylece,sen de hidayet.
Kimseleri bekleme,senin marifet.
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Hidayet:Hak yolu,doğru yola kılavuzlama.
Veysel AlkanKayıt Tarihi : 26.2.2006 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu dörtlükler de 'Agam''ı aratmazdı.
Ama böyle de güzel.
Tebrik ediyorum___
Sevgişlerimle iki gözüm.
Derdini çekmelisin hiç usanmadan.
Tükenmiş olsan dahi,yar anlamadan.
Sönmeksizin yanmayı,öğrenmelisin.
Evet öğrenmeli, hem de cayır cayır yanmayı.
Tebrikler Veysel'im, yüreğine kalemine sağlık.
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (6)