Öğrenmeden Şiiri - Birkan Demirci

Uçmayı öğrenmeden, göçmeye mecbur kaldık,
Sevmeyi öğrenmeden, yaradan uzak kaldık.
Bir çift gözde baharı, bir sözde yâri sandık,
Gönlümüzü vermeden, kaybetmeye alıştık.

Bir çiçeği koklamadan, soldu nice düşümüz,
Tutunmadan bir ele, kırıldı her işimiz.
Ne yol bildik, ne izdik, ne de hâlden anladık,
Öğrenmeden yaşadık, unutmadan ağladık.

Kırık kanatla düştük, semaya bakakaldık,
Uçmayı öğrenmeden, göçmeye mecbur kaldık.

Birkan Demirci