Günün birinde başlıyor fikirlerin sevdiklerinin fikirleriyle zıtlaşmasıyla
Son veriyorsun her gün koştuğun bu yolun anlamsızlaşmasıyla
Farkına varıyorsun aştığını zannettiğin bu engellerin gittiğin rotayla aynı düzlemde bağdaşmamasıyla
Görüyorsun ne kadar basit düştüğün zaman çevrendekilerin seni taşlamasıyla
Dayanamıyorsun bir noktada yaftaların ve iftiraların acılaşmasıyla
Takvim yapraklarından geçen zamanlarda düşünüp duruyorsun
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta