Öğrenirsin öğrenirsin Şiiri - Murat Ülkü

Öğrenirsin öğrenirsin
Ben aşka inanmam deme
Düşersin vefasıza seve seve öğrenirsin.
Öğrenirsin öğrenirsin
Hasrette neymiş deme
Ağrıyan dizlerini döve döve öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin
Ayrılığı basit görme
Yare değil kendine söve söve öğrenirsin

Aşk, kurutur can suyunu
Kapatirda istahıni zehir eder de aşını
Yoldaş eder göz yaşını
Gece gündüz döke döke öğrenirsin
Aşk acısı dertten yaman
Günler geçer, geçmez zaman
Düşüncene çöker duman
Geçti geçer diye diye öğrenirsin...

Kim neydi bilemez unutursun isimleri
Yırtacaksin gizli saklı resimleri
Yaka yaka yana yana öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin
Kağıda döketsin ahını
Tanımaz kalemim şahını
Zamanla paslanan aşk mıhını
Ellerinle sinene çaka çaka öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin

Gönlünden silersin uğruna öldüğün gözü
Her mevsim aynı olur, farksızlaşır yazı güzü
Kanar yaran, avuç avuç basan tuzu
Acıları kana kana öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin
Hep nemlidir, kurutaman ak mendilini
Isırırsın öfke ile aşk şakıyan dilini
Durmadan sönen umut kandilini
Söndükce üfleyerek yaka yaka öğrenirsin

Öğrenirsin ôğrenirsin
Medet umarsın yarın kalan artığıyla
Avunursun parçaladigin resimlerin yırtığıyla
Aşkı verenin doksan dokuz adıyla
Tane tane çeke çeke öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin
Bazen iri bazan kuru, kollar saramaz eni
Bazan sıcak bazan soğuk, eskidikce kalır yeni
Tükenirsin biter gücün, çıkamazsın merdiveni
Ağır aksak düşe kalka öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin
Sevgi kıymet bilmeyene oynaş oyun
Bir tutam nefsin peşinden gider koyun
Mert olan nemerde bükmez boyun
İçin kan ağlarken basını dike dike öğrenirsin
Öğrenirsin öğrenirsin