Öğrenemedim Şiiri - Alper Tunga KARAKOÇ

İçimde ölmediğin sürece,ben her istediğimde seninle birlikte olmayı öğrendim …Nasıl mı?
Şu anda olduğu gibi…
Kapattım gözlerimi yavaşça kendimi bir anda senin hoş kokunla dolu odamda hayalinle uyanmış buldum …
Hızlı hızlı giydim yıllar önce izine geldiğimde bana aldığın mavi gömleğimi,...
Yüzümü bile yıkamadan, Su bile içmeden Seni aradım sevinçli yüksek bir sesle gidiyoruz hazırlan hadi boş ver işi gücü dediğimde nereye bile demeden, delisin sen diyerek 10 dakikaya hazırım dedin…
Ortalığı hızlı bi şekilde toparladım,yerleri sildim,mutfağı ayarladım gelirse kızmasın diye, ama camları hiç açmadım,eskiden kalan muhteşem senin kokun çıkmasın diye, ona da kızacak hali yok ya annemin…
Merdivenlere de selam vererek koşarak indim aşağıya,Ama her zamanki gibi geç kalacaktım sana kavuşmaya …
Bu seferde Market çi necmi tuttu; nasılsın abi dediğinde anlamıştım bakışların dan ne soracağını, başladı cevabı kolay ama cevap sız kalacak sorularına … ne zaman bitecek acılar? Şehitlerin hesabını kimler verecek…yerlerini bilmiyor musunuz çakal sürülerinin? ? ? , bu kan ne zaman duracak abi? ? ? ? Bizde gelelim daha olmadı yeter artık yeter diye kızgın öfkeli gözleri dolu dolu sorularının arkası kesilmedi …
Gözlerinin içine baktım o anda, bir komando edasıyla marketçi necmi nin cevap vermesem olmaz ki şimdi, ayda yılda bi hayalimizi görmüş bizim marketçi necmi dedim kendi kendime! Yalnız seni bekletmek de olmaz,Bu sorulara kayıtsız kalmak da….
, işte her zaman dedim ya sana, ben her an seninle olmayı seni sensiz yaşamayı öğrendim de, vatan konu olunca herşeyi bi kenara bırakıp da sana koşmayı öğrenemedim…