ben de öğrenemedim işte!
ummamayı istiyor, yine de umuyorum,
ve hep aynı döngüde dolanıp duruyorum.
zerreden bütüne çok bildik bir çelişki
aynı oyun - şakacı fazla mesaide sanki!
azıcık daha fazla özen diye sayıklarken,
sanırım insandan imkansızı bekliyorum!
bir ümit ekiyorum, yeşerirken soluyor
güzellik tarlasına, çirkin yuva kuruyor.
/laf aramızda, fazla duygusalım yine,
iyi ki bu her gün böyle olmuyor! /
kabahat bende ama,
vazgeçsem mi diyorum.
dilimi bağlarım, o kolay,
yüreğim sussun artık,
tek bunu diliyorum...
Kayıt Tarihi : 3.11.2006 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!