Gecemidir insanı hüzünlendiren
Yoksa insanmıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen
Gecemidir seni bana düşündüren
Yoksa benmiyim seni düşünmek için geceyi bekleyen
Önce düştüğümde kalkmayı öğrendim
Sonra aleve dokunduğumda acıyı
Sevmeyi öğrendim sevilmeyi
Sonra terkedilip beklemeyi
Sayende unutulmayı da öğrendim
Herşeyi öğrendimde
Yalnız unutmayı öğrenemedim
Kimbilir hangi akşam güneşle bende söneceğim
Kimbilir hangi ellerden son suyumu içeceğim
Belki göremeden öleceğim
İnan ki seni ebediyen seveceğim
Kayıt Tarihi : 3.1.2005 21:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!