Öğreneceğim Ne Çok Şey Varmış

Söz ustalığım yoktu
Kıvrak kent şarkılarını da bilmezdim
Sözüm özümceydi her zaman
Gülen, güldüren esenli bir insandım

Gözyaşlarının aldatmaca olacağını bilmezdim
Şarkılar, türküler ve şiirler hep yalanmıydı yoksa
Anlamadan, blmeden vuruldum
Gönlümün en ince bir yerinden
Yalanlarla vuruldum...

Dönme dolaplara binmedim hiç
Fırıldak da çevirmedim...
Duygularım coşkun akan bir pınardı
Yüreğim gökçe çiçeklerle masmavi
Vurdular beni
Düşlerimin incecik bir yerinden vuruldum

Sevgiyi, seviyi koparamadılar benden
Uğraşlarına karşın nefreti koyamadılar yüreğime
Biteviye vurdu yar ve yaren bildiklerim
Duygularımı nasırlaştıramadılar
Vurdular öğrendim
Vurdular derinleştim
Ve vurdukça yalanlarla, yüreklendim
Bilendikçe dirildim daha bir
Ölmedim

Meğer her vuran kişi
Kendini vurur gidermiş gönlümden
Farkındalar mı bilmem ki
yüreğmdeki kendileriyle düello ederlermiş
Ve güzelliklerini öldürüp
Çirkinliklerini yaşatırlarmış....

Söz ustalığım yoktu
Kentin o kıvrak şarkılarını da bilmezdim
Dönme dolaplara binmedim daha
Fırıldak da çevirmedim hiç
Sözüm sözdü, özümceydi benim
Öğrendim
Lakin kıvıramadım yalan ve yanlışı...
Heyhat!
Öğreneceğim ne çok şey varmış benim

KÖMEN