Ben etrafımdakiler için çırpınırken insanların bu kadar umursamaz olması beni tahmin bile edemeyeceğin kadar çok acıtıyor. Kaybetme korkusuyla elimden kayıp gitmesinler diye, tüm yapılanları, söylenenleri kabullenip boyun eğerken çaresizce sessizliğime bürünüp gözyaşlarımı sakladım herkesten. Bu yüzden belki de pek çok kez hislerimi, kendimi geri çektim. İşte şimdi senin de beni incitmenden, kırmandan korkuyorum...
Kafandaki kararsızlığın sebebi ben ve benim küçük boşluklarım. Özür dilerim ama tüm o düşündüklerin, tereddütlerin seni sevmediğimden değil. Seni sıkmak, boğmak istemiyorum. Çünkü biliyorum ki, eğer alışkanlık olursam sende, beni unutursun, senin için diğerleri diye bahsettiklerin arasında olurum ve eğer sen bir gün gidersen arkana hiç bakmazsın. Sevindiklerin, mutlulukların, gözyaşların olmaz ve ben çaresiz, başı boş yalnızlığıma geri dönerim ki bu beni öldürür!
Eğer bu bir oyunsa, bunu seninle sonuna kadar oynarım. Sen sadece bittiğinde haber ver yeter. Usulca kenara çekilir, gidişini izlerim. Ben sessizce bu oyun bitmesin, bunun bir parçası olsun diye dilerken, sen, gözyaşlarım arasında, çoktan kaybolmuş olursun. Anlarım ki o zaman her şey bitti! Dokunuşlar, sevişmeler, sevgi sözcükleri, aşk, kısacası paylaşıldığını sandığım her şey biter. Sen gidersin, ben beklerim. Hep burda olurum. Ama bir şeyler kırıldıysa, bana birşey sorarsan ve eğer beni keskin bir sessizlik kaplarsa anla ki,belli edemesem de, elimden bir şey gelmemiş olsa da,seni sevmişim ve bu suskunluğumla da sevgimin arkasındayım demektir. Çünkü niye? Ben sevgime sadığım. Yalnızca her cesaret edişimde hevesimi kıran, o en ufak ayrıntılardan, vazgeçirilmekten yoruldum. Bu yüzden herşeyi içime gömmeyi, duygularımı belli etmemeyi, gizli gizli ağlamayı tercih ettim. Daha fazla canım yansın istemiyorum. Çünkü gerçek mi sahte mi olduğunu bilmiyorum!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta