Zamanın dar, kendimle kavgalı öğrendimki,
Uzatmalar oynanmaya başladığında artık,
Gözün hep hakemde olmalı ama eller belde değil,
Çalmaya daha zaman var, oynamalıyım....
Sığdırmalı oraya o kısacık zaman dilimine,
Yaşanmayanların arkasından ağlamadan,
Elele gidemediysek, bir sinemaya;
Bir tiyatroyu izleyemediysek yanyana...
Herkes için yaşamıştık kendimizden başka,
Bütün sinemalar ve tiyatrolar bizimleydi,
Bizim için oynuyordu hayat, tüm gösterimleriyle,
Değildi, anladım işte bu uzatma dakikalarında...
Zamanı öne aldık, aceleci ama kavgalı pencerelerde,
Öğrendimki, hatıralar yaşadıklarımıza sığmıyor,
Huzuru ararken, huzur neredeydi iyi anladıkmı?
Öğrendimki; İKİ APTAL YAŞAMAYI BİLMİYOR...
01.02.2002
Kayıt Tarihi : 8.3.2002 03:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!