ÖĞRENDİM
Öğrendim susmayı
Öğrendim sessizce bakmayı
Ben sade gelişi ile gelen bahardım kışın gelişi ile ölmeyi öğrendim
Sıcak sabahtım pencere açılınca üşümeyi öğrendim
Hiç tim gelişinle varlığı öğrendim..
Varlıktım gidişinle hiçliği öğrendim
Saatlere bakıp gelmeni ve sevinmeyi öğrendim
Gelişinle içime dolan mutluluk kitabını
Her geleceğin anı beklerken tekrar tekrar okumayı öğrendim..
Umutsuzluk sayfalarından uçak yapmayı ve her uçuşunda
Gizlice ağlamayı öğrendim..
ÖĞRETİN
Sokağın ortasında sessizce yürürken gözyaşıma basmamayı öğrettin
Acımı ve kederimi bana bırakarak beynimde taşımayı öğrettin
Sevgimi haykırsam da duyulmamasında ki sitem dolu suskunluğu öğrettin
Kalbimin artık kapılarını sıkı sıkıya zincirlemeyi öğrettin
Her sevgi dolu sözlerin ardından gelecekteki.. gitmeleri öğrettin
Boylu boyunca salınan bir söğüt ağacı olmayı ve rüzgara dair direnişi öğrettin
Boynumu her eğişimde eriyen yüreğimi toplamayı öğrettin
Beklerken çekilen işkencenin verdiği o tarifsiz Izdırabı da öğrettin
Ve nedense içimdeki çocuğun öldüğünü sessizce yere düştüğünü
Ve öldüğünde bana verdiği yalnızlığı öğrettin
28/01/07 düşgözlü
Veli CanKayıt Tarihi : 28.1.2007 22:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!