Öğrendim Öğrenmeye Devam Ediyorum

Gitmek
Gitmek diyorum
Ne kolay eylem
Ne de kolay gidip sayfalarca yol katetmek
Heybeyi acılarla doldurup
Sırtında dört duvarın yıllar içinde yüklediği bükülmüşlüklerle
Kolaydır gitmek

Kül ettikten sonra yangınlar bedeni neye yarar ömür
Neye yarar yaraya sargı
Gözler kan gözler uçurum gözler kömür
Direnmeye devam iken bu meçhul yaşama
Kokun öyle bir işlemiş ki yastığıma
Sanadır kelam sanadır ağıt

İşit ey dünya bu başıbozuğun feryadını
İşit kara düzenin gerçek insanını
Camdan kuleler yap bana tırmanmak mümkün olmasın
Olmasın mümkün yükseğe çıkmak
Ulaşmak olsun yolun sonunda sana
Daha da bir şey istemem dünya senden

Susuyorum şu güz akşamlarında
Akşam soğukları canımı alıyor
Dirhem dirhem azalıyor sevgin bağrımda
Susuyorum biliyorum ki sen gelmeyeceksin
Sesin duyulmayacak balkonumda bir daha biliyorum
Herşeyi biliyorum bilmekle kalmıyor yaşıyorum
Yaşantım hiçken yaşıyorum seni
Öylesine deli öylesine feci

Uçurum kenarı sevdamda adın bin defa daha tekrarlanıyor yüreğimde
Dilimde türkü oluyor şarkı oluyor her harfin
Sesin isyanıma isyan ekliyor
Bir ormanda kaybettiriyor bana kendimi
Öylesine güçlüyüm öylesine diyordum hep
Şimdi anlıyorum aslında ne kadar da zayıf ne kadar da betermişim

Yeni sevdalar yaşamaktan çok korkuyorum artık
Gittin ama korkun kaldı üzerimde
Gittin ama kokun kaldı üzerimde
Başım dizinde kalacaktı
Başım dizinde ayrılık bile yaşayamadı
O bile çok görüldü bana biliyorum

Soruyorum her geceye
Nerde o söyleyin gideyim söyleyin haber alamıyorum
Varıp gideyim nerdeyse
Cevap yok ses yok seda yok
Senden geriye hiç bir iz yok
Aslında iz çok ama biz yok

Kesip atıyorum dilimi
Dilime gelen her ahı her keşkeyi
Biliyorsun sigara içmiyorum içmemeye yemin ettim tekrardan
Beni o dört yolun ortasında o dört acıyla bıraktığın anda tekrardan yemin ettim

Yemin ettim anneme babama acımı göstermemeye
Oysa ne kadar uzakmışım herkese
Herkes ne kadar uzakmış bana
Sarılmak istiyorum bütün geçmişe
Geleceğe inat geçmişte yaşamak istiyorum
Yaşlanmak istiyordum seninle

Herşey sen giderken oturdu bünyeme
Geçmişim
ailem
gelecek isteğim ...
Evim barkım çöktü
Sonra ben içinde şiirler yazdım sana o karanlık bir oda evimde
Sanaydı ağlamaklı olmalarım
Ve sana doğruydu tek doğrum

Şimdi ben olabildiğince düzgün insan kalmaya çalışıyorum
Eksiklerim var tabi ki
Eksiklerin var iyi ki
Yıldızlarım sönmedi hala
Alaca alaca ağaca konuyor her gece
Susmuyorum konuşuyorum cansız olan her varlıkla
Dili olmayana içimi döküyorum
Gözü görmeyene gözyaşı döküyorum
Eli tutmayana kalbimi veriyorum

Öğretiyor işte hayat bana bir şeyler
İlk öğretmenim sensin bunu çok iyi biliyorum
Noktasız cümleleri , soru işaretlerini
Yumuşak harf gibi kalmayı
Başlıksız hikayeleri
Ve de hiç devam etmeyecek olan üç noktaları
Ve de sonları...