ÖĞRENDİM Kİ / 58
Zor mu hasret acısı burkuyor mu içini yıllara peşkeş çekip ağarttı mı saçını sevda yüklü hamallar almadı mı göçünü sen vermedin mi bülbül çalan gönül sazına
★☆★H Gürbüz
Hepimiz kaybolmuşuz az veya çok bu hayatta
★☆★H Gürbüz
Ben ufuklara bakıp yollarını beklerken sana beslenen sevgi yolunda emeklerken senin terk ettiğin kalp senin için terlerken bana verdiğin sözü yutamazsın bir tanem
★☆★H Gürbüz
Yeni yapraklar çıkabilsin diye eski yaprakları temizler hüzün üzülme, sonbahar serttir ama sonu aydınlıktır
★☆★H Gürbüz
Kimse bile bile kötü değildir her kötülük bilgi sanılan bir bilgisizlikten gelir oysa en gerçek yol gösterici kuşkusuz sadece akıl ve bilim olması gerekir
★☆★H Gürbüz
Uçmak için kuş olmak gerekmiyor, küçük sevinçler olsun yeter hayatında
★☆★H Gürbüz
Sürekli yeni şeyler keşfedemeyiz ama keşfettiklerimize yeni gözlerle bakabiliriz
★☆★H Gürbüz
Birileri arkanızdan konuşuyorsa, onlardan öndesiniz demektir
★☆★H Gürbüz
Kalpleriniz sevgi üretmiyorsa, iyi bir emekçi değilsiniz
★☆★H Gürbüz
Ülkesinin Vatanını Yurdunu sevmek ibadetten sayılır
★☆★H Gürbüz
Yeryüzü, kendileriyle konuşmaya değmeyen insanlarla kaynıyor
★☆★H Gürbüz
Şu üç günlük hayatın sefasında ne ola imtihan dünyasında nasıl verilir mola yaradan sevgi verdi kuşa dala ve kula insan nasıl aldanır dünyalık sahte hazza
★☆★H Gürbüz
Kaçıp gidemiyorsan ve kesin bir biçimde başkalarına bağımlıysan gülerek ağlamayı öğreniyorsun
★☆★H Gürbüz
Kayıt Tarihi : 4.2.2024 18:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!