Yaşım ilerdi benim.
Büyüdüm artık.Ya da ‘’sanırım’’ demem mi gerek bilmiyorum.
Senden sonra çok şey öğrendim ben.
Olgun olmayı mesela.Özlemlerimi frenlemeyi.
Öyle istediğin her zaman aranmazları.
Vaktim yok, vakit bulamadım demeleri.
Çok yoğunum demeleri.Öğrendim sonunda.
Sonra yüreğimi yakan duygunun ne olduğunu buldum.
Bir akşam üzeri havanın gri bir hava olduğu zaman.
Sırtına bir hırka yada dokunan bir sıcak el aradığımda fark ettim.
Yüzümü hafiften kemiren rüzgarı hissedince anladım.
Elimi senin elinle değil kendi elimle birleştirince anladım.
Yüreğimi yakan duygunun sensizlik olduğunu.
Sırtımı buz gibi balkon duvarına yaslayınca senin sıcak göğsünü nasıl özlediğimi anladım.
Aldığım nefesin yaşamak için mi yoksa nefes almak için mi diye düşünmeye başladığım zaman öğrendim.
Ağustos 2005
Melis MorsallıKayıt Tarihi : 4.9.2007 18:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!