Ben zor bir insan değilim aslında
Herkes gibi doğrularım ve yanlışlarım var
Kimsenin oyuncağı değilim,
Kimseye muhtaç da değilim
Kendimi başkalarından üstün gören biri de değilim
Kulak asmıyorsam etrafıma bu kendi isteğim değildir
Her duyduğuma inanılmayacağını
Bugüne kadar kandıklarım öğretti
Geri duruyorsam insanlardan,
Ve korkuyorsam anlatılanlardan,
Bu benim suçum değil
Herkesi kendim gibi görmeyeceğimi,
Bana insan sandıklarım öğretti
Geçte olsa dersimi aldım hayattan
Soğudum dost sandıklarımdan
Her uzatılan el tutulmazmış
Oysa bunu da bana en sevdiklerim öğretti
Yaşamak zor değilmiş aslında
Zor olan kimseye güvenmeden yaşamakmış
Sırtını dayandığın duvarın altında ezilmekmiş
Zor olan bunu bana dost sandıklarım öğretti
Yalnızmışım çıktığım her yolda
Tutunduğum her insandan bir yara daha aldım
İnanmıyorsam artık vuslatlara
Bunu bana bekler, gitmez sandıklarım öğretti
Dünya yalan, beklentiler boşaymış
Hiçbir şeyin değeri olmadığını
Aslında hiçbir şeye gücümüzün yetmeyeceğini
O dert sandıklarımızın hiç olduğunu
Yıllar geçtikçe topraga verdiklerim öğretti
Kayıt Tarihi : 10.3.2024 00:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!