Öğrendim Ağlamayı Şiiri - Tülay Ayaz

Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim / Sensizliği uçurumdan attım sessizce
Sensizlikle açılan tüm pencereleri kapattım sıkıca.
Soyutladım kendimi senin kokuşmuş hayalinden.
Ve Sen serseri ruhlum!
Son kez görmek için geldiğinde beni
Ben çok uzaklardaydım. Senden habersiz.
Senden uzak. Senden ayrı.
Yanımda olsaydı yüreğin böyle bir delilik yapılır mıydı bilemiyorum doğrusu.
Ya ben bende değildim ya da ben bende çoktan bitmiştim.
Sensizliği boynumun borcu belledim.
Seninle olan anılar adı gibi anılarda kaldı.
Mazimde gömülü şimdi yaşanan tüm çılgınlıklar.
Uzağındayım şimdi, uzağımdasın. Milyon kere kahrolayım.
Beni bitirdiğin o gün hala aklımda. Sesin kulaklarımda çınlıyor.
Bir gülüşün yeterken affedilmene sen paslı kilit vurup gittin yüreğime…

TÜLAY ATEŞ
24.02.2006
14.25