Öğrendim Şiiri - Figen Yıldırım

Dünyaya gözümü açtığımda,
Ağlamayı öğrendim.
Dinlediğim masallar meğer yalanmış,
Bana anlatılanların
Gerçek olmadığını öğrendim.

Çok şey istemedim hayattan,
Hep korktum,mutsuz olmaktan.
Korktuğum geldi başıma,
Mutlu olamayacağımı öğrendim.

Sevdim; hem de çok sevdim;
Sevdanın can yaktığını öğrendim.
Yalnızlığımın tek dostum olduğunu,
Kalabalıklar içinde
Yalnız kalınca öğrendim.

Örselendim,yılmadım,yıkılmadım,
Ayakta kalmayı öğrendim.
Güvendim,karşımda gülen yüzlere,
Dost bildiklerimin
Düşman olduğunu öğrendim.

Ey hayat! ! !
Sen bana ne çok şey öğrettin.
Öğretemedin sevilmeyi
Öğretmedin gülmeyi
Ağlamayı öğrendim.
Uzanınca ellerim başka ellere
Kimseden fayda olmadığını öğrendim...
24/aralık/2009...........Figen YILDIRIM

DOST KALEMLER
Eyledi felek fermanı
Sevdiklerin nerde hani
Gün geçer unutur seni
Ölenden bir şey öğrendim

Kitaba yazılan kaldı
Sevdadan süzülen kaldı
Kayaya kazılan kaldı
Kalandan bir şey öğrendim

Kimsenin kalmıyor ahı
Rüsva eder padişahı
Nemrut’un kaldı günahı
Zalimden çok şey örendim

Saz kırılır sözü kalır
Kimi gider izi kalır
Dal çürür de özü kalır
Dalından çok şey öğrendim

Kimi aşk şerbeti içmiş
Gönül kapısını açmış
Katmer katmer renk renk açmış
Gülünden çok şey öğrendim

Kar üstüne yazmış kimi
Yazdıkları nerde hani
Önü sonu insan fani
Yalandan çok şey öğrendim

Kimi ateş kimi maşa
Kimi kapılmış telaşa
Ne belalar açar başa
Beladan çok şey öğrendim

Düşene gülenler oldu
Halini bilenler oldu
Derdini bölenler oldu
Gülenden çok şey öğrendim

Muhannetlerden yoruldum
Coştum bulandım duruldum
Cehaletlerden soruldum
Cahilden çok şey öğrendim

Her soru bir soru açar
Yanıtı ufuklar açar
Usumda bin soru uçar
Sorandan bir şey öğrendim

Sevdalanmış kül olmuşum
Kavuşmuşum gül olmuşum
Kırılmışım dal olmuşum
Her şeyden bir şey öğrendin
Sevdandan her şey öğrendim

MAHMUT NAZİK ANAMUR
07.12.2007