Öğrendim… Şiiri - Nurten Çelik

Büyüdü küçük meleğin..
Taktığın kanatlar bir beden küçük geliyor bedenime..
Uykusuz gecelerini düşünüyorum da, sen uyusun bir an önce diye dua ediyordun belki ninni niyetinde..
Bense dizinde uyumanın keyfini çıkarırken kendimce öğreniyordum bencilliği..
Hani şu hiç öğrenmese dediklerin var ya..
Bir annenin çocuğuna öğretmek istemedikleri,
Merak etme öğretti zaman,sen sakladıkça.. ama ezberlemedim..
Her yıl bir yaş daha büyüdüğümde öğrettiklerini büyüttüm ben de..
Yaşlandığına üzülerek büyüyorum şimdi..
Büyüdükçe çoğalan yaralarımı zaman sarsın diye beklerken, zamanın bir yerinde hep varlığını hissettim..
Varlığını hissetmek keyif aldığım en değerli duyguydu..
Oyunlar oynardık..
Elini burnuma getirdiğinde kokunu, gözüme getirdiğinde görmeyi, kulağıma getirdiğinde işitmeyi, sarıldığında ise güvenmeyi öğrendim en çok...
Şimdi 28 yaşında kocaman oldum..
Boyum ne kadar uzarsa uzasın, senin gözünde hep çocuktum..
Sense hayat 30 dan sonra başlar diyerek 50 ye merdiven dayadın..
Çocukluğuma tahammül ederek gösterdiğin sabrı,ilgiyi,sevgiyi,dürüstlüğü saklıyorum defter arasında..
Öğrettiğin her şey hafızamda..
Bende bir gün senin gibi öğreteceğim çocuklarıma..
Diyeceğim ki;
Küçük bir meleksin sen, büyüyeceksin..
Büyüdükçe annemin bana öğrettiklerini öğreneceksin..
Öğrenirken yanılacak,şaşıracak ve belki kızacaksın..
Ben gözlerini kapattığımda görmemeyi,
Kulağına dokunduğumda duymamayı,
Ve elini ağzına getirdiğimde susmayı öğreneceksin…
Çünkü meleğim;
Büyürken öğrenmeni istediğim ilk şey..
Zaman zaman kör,sağır ve dilsiz olmamız gerektiği..
En değerli duygunun sevdiklerin yanındayken onlara sarılmak olduğunu..
Ömründen çalıp bana kattığın her şey için teşekkür ederim canım benim..
Hiç karşılıksız verdiklerin için..
Ve en önemlisi sabrın için..
Kabahatlerime rağmen bana olan sevgini azaltmadığın için..
Çocuklarıma öğretebileceğim güzellikte öğrettiğin her şey için..
Ellerinden öperim…