Dipsiz kuyulara bağışladım umutlarımı
Gündüz olmasını hiç istemedim
Gecelerle dostluğumu pekiştirdim.
Ben sensiz yüreğimi kanatan
Acılarla büyüdüm.
Üzülmedim, can çekişmedim
Acılardan bile
Zevk almayı öğrendim.
Kayıt Tarihi : 14.8.2024 08:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!