Her şey zamanla geçer diyorlardı ,
Gecenin sadece zaman olduğunu öğrendim .
Sevdiğin kadar sevilirsin diyorlardı ,
Yalnızlığın sebebini öğrendim .
Geceleri gözyaşları sel oluyordu ,
Karanlığın bir mazi olduğunu öğrendim .
Her canlı mutlu olmak istiyordu ,
Sevginin neden var olduğunu öğrendim .
Düşündüğünde geçmişi ,
Düşlediğinde geleceği görürsün diyorlardı .
Ben ise şu anımı yaşamayı öğrendim ,
Zamanın akıp giden yamaçlarından .
Belki de sonsuz yaşamı bulacaklardı ,
İntiharların nedenini öğrendim .
Zaman makinesini neden yapmak istiyorlardı ,
Zamanın kolay geçmediğini öğrendim .
Yaşamımdan , yaşantılarımdan belki de hayattan
Bir amacımızın var olduğunu öğrendim .
Vakitten , zamandan belki de tarihten ,
Neyin ne olduğunu öğrendim .
Sevin , yalnızlık Allaha mahsus derlerdi ,
Sevginin asıl sahibini öğrendim .
Her şeyi sorgulamak neydi ?
Merakın ne olduğunu öğrendim .
Öğrendim işte ey insanoğlu ,
Dünya da kalıcı olmadığımı,
Tek sevginin dünya da olmadığını ,
Bu hayatın bir sınav olduğunu öğrendim .
Yapılanları karşılıksız bilirdim ,
Her şeyin karşılığı varmış , öğrendim .
Gökyüzünde ki yıldızların kaydığı gibi ,
Hayat durağından sessizce geçmeyi öğrendim .
Her akan gözyaşının sahibi varmış ,
Acılardan ders alırken , ağlamamayı öğrendim .
En çokta yalnızlık üzermiş ,
Yalnız kaldığımda onu da öğrendim .
Zamandan , yalnızlıktan veyahut karanlıktan ,
Edindim çoğu şeyimi .
Hayatımdan , yaşamımdan belki de ,
Yaşantılarımdan kaybettim kendimi .
Kayıt Tarihi : 24.4.2018 22:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
felsefi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!