Artık gel demiyorum sana
Çünkü alıştım yokluğuna
Gelmeyeceğini öğrendim
Mutlu olduğunu öğrendim
Geçmişle yaşamayı öğrendim
Geçmişle mutlu olmayı öğrendim
Senden sonra her şeyi öğrendim
Ama bir sensiz yaşamayı öğrenemedim
Yaralarıma tuz basmayı öğrendim
Kendi gözyaşımı silmeyi öğrendim
İnsanlara güvenmemeyi öğrendim
Ve sevginin bir yalan olduğunu öğrendim
Her güne umutla başladım senden sonra
Her gece soğuk yatakta tek başıma ağladım
Gözüm hep telefondaydı
Belki mesaj atarsın diye
Senden sonra çok acımasız oldum
İnsanları kırdım
Fazla olan her şeyi çıkarttım hayatımdan
Ama bir seni çıkaramadım
Şimdi dönsen de fark etmez
Ben sensizliğe alıştım
Yokluğuna alıştım
Artık sen mutlu edemezsin beni
Çünkü sen silmedin akan gözyaşımı
Çünkü sen iyileştirmedin yüreğimdeki yarayı
Sen sadece kırdın yüreğimi
Sen ittin beni yalnızlık çukuruna
Kayıt Tarihi : 11.5.2016 17:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burak Küçük](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/11/ogrendim-137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!