Yaktım gemileri...
Ne güven kaldı,ne sevgi
Her şey o kadar yalan
Her şey o kadar samimiyetsiz ki
Eski bir dosttan öğrendim
Kime çok değer verirsen
O üzermiş seni
Kime başımın üstünde yerin var dersen
O sıçarmış kafana
Eski bir dosttan öğrendim bunları
Hem de yaşayarak
Sağ olsun dost kazığı neymiş
Onu da öğretti bana...
İnsan nasıl harcanırmış
Nasıl hiç umursamadan kırılırmış...
En büyük aldığım ders bu hayattan
Bir insan kırmaya başladı mı?
Yakıp yıkmadan bırakmıyormuş...
Olsun doğarım küllerimden
Ben masallarda ki anka kuşu değil miydim! ! !
Doğarım elbet doğarım...
Biraz daha sertleşmiş
Biraz daha korunmaya alınmış yürekle
Doğarım elbette
Bir eyvallah çekerim hayata
Başlarım yeniden yaşamaya...
19 Kasım 2015
Çubuklu
Kayıt Tarihi : 19.11.2015 01:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülhan Aydaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/19/ogrendim-136.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!