Yağmurlu bir günde doğdum
Yabancısıydım geldiğim yerin
Zamanla aşına oldum ışığı gördüm
Gün geldi geldiğim yeri unuttum
Ve zamanla sevdiklerime vedayı da öğrendim
Vedalarla yaşamayı da öğrendim
Sonra yaşamanın doğumla birlikte ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim
İnsanları misafir ettim yüreğimde...
Bazılarının hiç haber vermeden veda ettiklerini
bazılarının da içindeki iyiliği yüreğimde büyüttüğünü ve beni kendiyle hayata kattığını öğrendim
Cemre gibi bir yüreğe düştüm
O yüreğin pınarında duruldum
Durulmanın keyfine bir canin sofrasında vardım
Hayatın ışığının önce kendi ışığında olduğunu öğrendim
Dünya sabırla döner, sabretmeyi öğrendim
Sonra insanların iç benine ulaşmanın her şeyden daha önemli olduğunu öğrendim
Paylaşmanın birlikte yürümek olduğunu insanı nasıl çoğalttığını öğrendim
Öğrendim, kalpler içinde kalp olmayı öğrendim
Hayatın senin istediğin kadar senin olduğunu
ve gitmek istediğin yer kadar olduğunu öğrendim
Ve hayata ne kadar vermişsen hayat sana o kadar verirmiş öğrendim
Öğrendim, kendine acımanın insanı nasıl eksilttiğini, hayattan sildiğini öğrendim
Kendime yapacağım düşünce yolculuklarının beni nasıl sağlıklı bir insan yapacağını öğrendim
Olgunlaşma yolculuğumda kendimi bulmayı
Ve sevmenin her şeyin tokmağı olduğunu öğrendim
Kayıt Tarihi : 18.9.2011 00:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Olcay Kasımoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/18/ogrendim-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!