Terlemişti alnı memedin
Şarıl şarıl sular akıyordu
Şelaleden boşalırcasına
Belli ki yorulmuştu
Savaşmıştı
Ve küsmüştü
Kızgınlığı da vardı
Bir şey daha öğrendim memetten
Kızgınlıkta yorar insanı
Küskünlükte
Meğer boşunaymış üzüntün
Ben başka sandım
Kayıt Tarihi : 4.9.2011 03:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!