Öğrenciye... Şiiri - Yücel Edib

Uyan ey talebe yıllanmış kış uykundan
Kambur sırtın ile baston dilenme
kaldır başını dik dur gözünü ilişsin göğe
Güneş gökte ve henüz kalem elinde

Aydınlığı resmedeceksin sen çıplak gözlerinle
Kara mercekler ile güneşi dikte etme
Yüzünden ziyade sırtın görmesin aydınlığı
Mamafih Belinde taş olur ensende amele yanığı

Çocukluğun ile avunma
İskender tahta oturdu
Fatih fethetti İstanbul’u senin yaşında
Ki sen ne çocuksun ne koyun ne de onlar çoban
Öyleyse uyan ey talebe uyan gütmesinler seni

Değil bunları yazan sana arştan semalardan bakan
Seninle aynı suda çimen akranın
Müsveddeleri ile yonttu bu değneği
Gözün dağlanmadan evvel
Vur kafasına bu değnek ile düzmece çobanın
Gecikme gecikir isen o değnekle yalnız güç bela yolunu bulur

âmâ gözlerin...