Öğrenci Aşkları Şiiri - Nasıf Acar

Akşamın alaca gölgeleri,
Düşmeye başlamıştı.
Bahçedeki ıhlamur ağacının dibine,
Yıllardır unuttuğum,
O sevilme duygusunun içinde,
Ürperiyor, eriyordum.
Hiç sevmeden gidenler mi?
Biraz kırmak istememek,
Biraz kıyamamak,
Biraz alışkanlıktır,
Bazı insanlar hayatımızda...
Aklım ermedi bu işlere,
Yıllar önce söylemişti,
Taaa öğrencilik yıllarımda,
Manisa’da öğrenci yurdunda,
Dostum Cihan Işık...
Nam-ı diğer Profesör...
“Gönül işleriyle dersler,
Bir arada yürümüyor.
O okulu da,
O kulu da,
Bırakmalıyım...