Öğren Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ey derviş, bu yola girdinse eğer;
Cevabı çift dikiş sormadan öğren.
Kavrayışlı olmak övgüye değer,
Üstadı aşırı yormadan öğren.

Zaman verilmiştir sayılı bize,
O yüzden vakit yok bir tek boş söze,
Çıkmak istiyorsan sonunda düze;
Kafayı yormadan kırmadan öğren.

Dolaşık düşünmek marifet değil,
İnsan yürüdükçe yassılır meyil,
Sözü düz anlama, manaya eğil,
Yolu yokuşlara vurmadan öğren.

Varlığın içinde gizli varlık var,
Perde tül olsa da çok şeyi saklar,
Yorulmaktan korkan işi savsaklar,
Yorulup usanıp durmadan öğren.

Her gün var değiliz, bil değerini,
Eğer veriyorsak aç ellerini,
Doldur tıka basa eteklerini,
Çevreni karanlık sarmadan öğren.

Boşa harcanacak zamanın yoktur,
Verilmişten öte dermanın yoktur,
Eşiği aşmaya fermanın yoktur,
Süreler sonuna varmadan öğren.

Bazan bir tek bakış tek bir söylevdir,
Bazan bir tek nokta koskoca devdir,
Bir alaycı gülüş ateş, alevdir,
Canını ateşe vermeden öğren.

Alaya alınmak hoşa gider mi?
Öğrenilen birşey boşa gider mi?
Deveye ait yük kuia gider mi?
Görülmüş olanı görmeden öğren.

Barlıoğlu der ki; farklı ol elden,
Farklı ol gafilden, farklı vahilden,
Hele sür atını düz bir sahilden,
Şimdilik ummana girmeden öğren.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 254-256/412)