Oğlundan Babasına Şiiri - Müslim Avcıoğlu

Yedi yaşından beri
Yolunu gözlüyorum
Yaşım kırkını aştı
Seni çok özlüyorum

Daha dün gibi sanki,
Evden çıkıp gidişin
Gidiş o gidiş oldu,
Olmadı hiç gelişin.

Altmış dört yılı kara
İçime açtı yara
Ağlamak normalleşti
Bakardık hep yollara

Annemin göz yaşları
Ninemin feryatları
Evde neşe kalmadı
Tattık ayrılıkları!

Radyodan dinledik
Senin trafik kazanı
Ölünü ne biz gördük
Ne mezarı kazanı

Meçhul bir mezardasın
Karaca Ahmet te sen
Ruhun bizle beraber
Bedeninle bir gelsen! .

Babasız olmak nedir
Bunu yaşamak çok zor
Akrabalar bir EL dir
Bizim içimiz bir KOR!

Herkes düşman kesildi
Büyüğümüz yok artık
Didinip uğraştığın
O evde kaldık artık!

Ev bize yar olmadı
Bölük bölük dağıldık
Beş kardeş beş bir yana
Çok anlamsız savrulduk!

Ailemiz ezildi
Dertlerimiz dizildi
Hani dost görünenler
Düşman gibi sevindi

İlmin irfanın bize
Gösterdi doğru yolu
Müsterih uyu baba
Gönlümüz iman dolu

Ne kadar uzak kalsak
İçimizde yaşattık
Sana layık olmanın
Huzurunu taşıdık.

Sen yerinde rahatsın
Dünya pislik ve zulüm,
Dönemezsin buyana
Bize gelecek ölüm! .

Ne kadar hata etsek
Allah’a şirk koşmadık
Namazı aksatsak ta
Haramla oynaşmadık! ,

Çocuktuk ve büyüdük
Senin yaşını aştık
Sen hala gurbettesin
Biz bu dünyada şaştık! .

Buluşacağımız gün
Belli olmaz hangi gün
Dün kapını açmıştım
Ölüm geldi öbür gün! .

Dünya sensiz çok tatsız.
Ailem oldu bahtsız.
Kardeşler anne uzak
Gurbette yalnız, tahtsız! .

Her zevk kısa sürüyor
Gönül mutlu olmuyor
Yalnızlık kor içimde
İçim öyle özlüyor!

Gurbetten gelsen artık
Gül yüzün görsek artık
Sakalının altında
Ninni söylesen artık

Hiç baba diyemedim
Nazlanıp eğlenmedim
Hep dışarda büyüdüm
Güzel gün göremedim! .

İçimdeki ukdeler
Yüreği deler geçer
Hani düşlediklerin
Senden başkası seçer! .

04/02/1999-08/04/2000 Gaziantep 21.30
03/05/2001 Gaziantep 22.36