Oğlun korktu anne... Şiiri - Serhat Gült ...

Olmuyor,
Ağlamak kadar,
Mutluluk yakışmıyor bize,
Affet annem affet…

Onsuz bişey eksik bende,
Aynı babamın aramızdan ayrılışında yaşadıkların gibi,
Neden diyorum neden,
Nedenleri sayıyorum nedensizce,
Sanki bişeyler eksik…

Gözlere inandık sözlerle,
Ama gözler sözlerden yalancıymış anne,
Türkülerle çalmıştık sevdayı,
Ama kulaklar sağır cıktı anne,
Anladım ki,
Hayat bizim kadar saf değilmiş gönüllerde,
Ve herkes kendi canı yandığında ağlıyormuş annem.

Öyle bir vuruldum ki annem,
Çaresizlikten bağırışlarım, haykırışlarım,
Affet…
Oysa,
Oysa,
Ben senin namaz bitişlerinde koynuna atlayan çocuğundum,
Sana ilk maaşımda kavrulmuş kestaneler getireceğim diyen, Sümüklü oğlundum…
Affet annem,
Çoğu gecelerde yıldızlarla beraber ağlıyorum anne,
Ağlıyorum anne,
Ama senin koynuna sarılıp annem diyemiyorum,
Affet annem,
İstemedimdi sandın,
Yapamadım annem,
Yapamadım,
Anne sakla beni koynuna,
Peşimde acılar diyemedim,
Diyemedim anne,
Diyemedim annem…

Geceler siyamsı mavisini çaldı üzerime,
Memleket zehir geldi,
Sakarımla gitmek istedim babama,
Korktum anne,
Oğlun korktu,
Oğlun korktu anne,
Geceden, yıldızlardan korkar oldu,
Oğlun,

Çayı çok severdim bilirsin,
Simdi o bile acı geliyor damağa,
Korkuyorum acı çekmekten,
Tekrar yasarken ölmekten,
Anlıyor musun annem,
Sevmiyor değilim,
Sevemiyorum,
Çayımı, memleketimi, yağmuru,
Hatta sakarımı bile…
Korkuyorum sevdiklerimi kaybetmekten,
Sevdiklerimin benim yüzümden ağlamasından,
Can dediklerimin arkadan vurmasından,
Ölmekten korkuyorum annem,
Ölümden…

Kaybetme lüksüm yok artık,
Anlıyor musun annem…
Azrail’e davetiye veriyorum,
Ama her seferinde sevdiklerimi alıyor benden,
Ve her seferinde,
Tekrar tekrar yasayan ölüyü gömüyorlar toprağa,
Ve her seferinde,
Canı yakıyorlar bedende,
Sevmiyorum değil annem seni
Sevgimi göstermekten korkuyorum,
Ölümden korkuyorum,
Oysa ne çok istiyorum bir bilsen,
Sana sarılıp annem demeyi,
Annem demeyi…