Oğlun geldi Şiiri - Önder Öztürk

İkliminden uzak geçen günlere inat,
Çoğu zaman ben geldim demek için,
Düşsel ülkemin varlığıyla ısıttığım seni,
Evet seni alarak kapına geldim.
Oğlum deyişine hasret,
Yıpranmış bedenimi,
Şefkatine bırakmak için ben geldim.
Başımı koyacağım bir dizin özlemine,
Tir tir titreyen bir ömre son vermek için,
Ben geldim.
Üstüm çıplak,
Ayaklarım buz,
Ve tüm bildiklerini unutmuş,
Bir bebek gıdısıyla,
Anne oğlun geldi.
Üstü başı yıpranmış,
Bozuk bir hayatın içinde sürüklenmiş,
Afakanları peşine takmış koca bir adam,
Oğlun geldi.

Hergece üşümüş bir bedeni ısıtmak için sabah ediyorum.
Birt nefesinin hayaline ne Hicretler ediyorum.
Ayaklarının altını gıdıkladığım zamanlar geliyor aklıma.
Meğer Cennetin kapılarını titretirmişim.
Artık rüyalarımda korkutuyorlar.
Varlığının uzaklığından hergece,
Ağırlığınca üzerime çöküyorlar.
Oysa nasıl kaçışırlardı afakanlar oğlum deyişinle.
Anne başımı yaslayacağım göğsünde banada yer var mı?
Ekmeğim küflenmiş,
Suyum kurumuş
Ve de yorulmuş bir bedeni büyütmen için,
Ben geldim!
Oğlun geldi!
Anne!

Oy benim zeytin yaprağım,
Yeşilin çıldırmış tonu,
Kardelenmi oldun,
Bir kış daha geldi bak aklımdasın,
Hücrelerim can istiyor.
Bir bayram daha bitiyor,
Sokaklarda fenerler senin için yanmıştı.
Şimdi bak onlarda sönüyor.
Ah memleketim yansın kül olsun
Eyüp' ün gözyaşları gibi serildim ayaklarına,
Şimdi neredesin,
Bir yıldızmısın,
Anne!
Oğlun geldi!
Üstü başı yıpranmış,
Bozuk bir hayatın içinde sürüklenmiş,
Afakanları peşine takmış koca bir adam,
Oğlun geldi.

Önder ÖZTÜRK
24 EYLÜL 2009
23: 33