Oğlun Büyüdü Anne Şiiri - Necdet Göknil

Koskocaman adam oldum da ANNE
Bana her zaman şefkatle bakan o gözlerinde
Senin için
Hala yeni açan bir tomurcuğum
Hala minik elli, ufacık bir çocuğum

Anlattığın masalları hiç unutmadım ANNE
Yıllar su gibi akıp gitti de avuçlarımdan..
Kavgalarımın her geçen çoğaldığı
Şu güzelim yaşanılası dünyada
Seni aklımdan hiç çıkarmadım
Seni düşünmeden hiç bir gece
Gözlerimi uyutmadım ANNE

Sen yanımda olduğun kadar
Her şey yolunda gitmiyor artık.
İyilikler, yardımlar sözde kaldı.
Yapanlar da
Bağıra çağıra söyler oldu.
Yarınlara
Korkusuz, kuşkusuz bakıyorum derken..
Bulaşıcı hastalıklar gibi
Şimdi hepsi içime doldu ANNE
Duygusallık, hoşgörü, sevgiler azaldı
Çoğu insanın dini imanı para oldu ANNE

Sen demiştin ya,
Tok açın halini bilmez.
Aç kalma-çalış..
Sakın ele güvenme
Elden gelen öğün olmaz.
Gelse de tam zamanını bulmaz /diye...
Sen demiştin ya..
Cezalar çok zaman garibanlara..
Armağanlar çok zaman kodamanlara /diye...
Değişen bir şey yok ANNE
Eski tas eski hamam,
Yukardakilere sorarsan
Her şey tamam.

Sen her zaman
İnsan, insana her zaman muhtaçtır.
Namerde muhtaç olma, derdin.
Namertler çoğalıyor her geçen gün ANNE

Sen yattığın o toprağın altında bilmezsin
Bilemezsin ANNE
Oğlun büyüdü, kocaman oldu
Sen görmedin /göremedin.
Öğrettiğin herşey aklımda..
Değişmedi sana olan hasretim, özlemim
Ve sana olan hislerim..
Ben yine de
Senin o şefkatle bakan gözlerinde
Bir tomurcuk, bir çocuk kalmak isterim.