Oğlumuz, Kızımız Bizim Şiiri - Mehmet İs ...

Biz “KALÛ BEL” da verdik, efendim
Şereftir, nâmustur sözümüz, bizim
On beş asır göğüs gerdik efendim
İslâmi kâmûstur sözümüz bizim.

İslâm şeref va’dederken kullara
Kullarıysa sapar yanlış yollara
Zehir sürülünce tatlı ballara
Zemheri; ilkbahar, yazımız bizim

Yaşarız va’dolan İlâhî tarzda
Fiili içtihad sünnet-i Farzda
Başka cihet yoktur kürrei arzda
Kıblemize dönük yüzümüz bizim.

Güzel bakar ayrılmayız güzelden
Hikmeti soluruz esrâr-ı yelden
Hablûllâha sarılmışız ezelden
İhlâsa teveccüh hızımız bizim

Kanımızın rengi beyâzımızda
Dâvamız haz verir niyâzımızda
Evkâtı hamsede mirâcımızda
Beytüllâha bakar gözümüz bizim

Saymak ile bitiremiyorum ben
Tükenmeyip artar aceba neden?
Hainleri kova, kova ülkeden
Yorulup usandı, tazımız bizim

Müslüman görünüp göz dikse bize
Ok olur batarız yan bakan göze
Tevekkül etmişiz kaderimize
Alnımızda açık yazımız bizim

Altın çağı gelince Ataşla odun
Yakmaz, yanmaz bozulmaz tadın
Çobanda, canavar olsada adın
Seni güdecektir, kuzumuz bizim

Bin beş yüz senedir taptaze duran
El atmak isteyen mürtedi vuran
Hedefim hilâfet elimde kur’ân
Denince nûr olur közümüz bizim

Elbet ümit vardır çıkmayan canda
Leke görülür mü hiç asil kanda
Resul i kibriyâ iki cihânda
Rehber der oğlumuz, kızımız bizim

Bu dünyada âhiret çün yaşarken
Cihâd sevdâsıyla coşup taşarken
Akın edip cephe, cephe koşarken
Düşmanı kör eder tozumuz bizim

İSLÂMİ: ezelden Takvâ’yı kâmil
Sahibi Rahmânı Celil hem cemil
Ellâh’ın Habîbi Nûruna şamil
Halîkın ihsânı özümüz bizim