Oğlumuz Erdal Şiiri - Mine Dönmez Ölçer

Ürkek bakışlarını bıraktığın kapı aralığı
İncecik boynuna dolanan hain halatı
Fidanken usulüne uydurulan kumpası
Unutmadık oğlumuz Erdal

Sen her Eylül yeniden doğdun
Bilincin ve direncinle hep “O” çocuktun
Son mektubunda veda ederken ailene
Davan için ölümden bile onur duydun

Ağlamayın ardımdan
kalan yoldaşlarım evlat olsun size
saygı duyun mücadelemize dedin
Duyduk oğlumuz Erdal

Dev gibi bir kürsüden sızdı cılız bir korku
Kalem utandı kırılırken, duyuldu bir hıçkırık
Lanetlendi Eylül, karanlık bir hükümle
O gün güneş son kez doğdu gözlerine

Darağacında bir onyedi sallanırken
Ve bir delikanlı korkusuzca veda ederken
İsyan ne kadar geç, sabır ne kadar erken
Sen hepimizin oğlusun Erdal Eren