Oğlumun Göz Yaşları Şiiri - Veysel Gider

Yağmurlu bir gece, birazda soğuktu sanki
Bayburt sevgiyle dolu, bütün evler ayıktı
Ya açıkta yatılıp – ya da oturuluyordu
Asker nöbet tutarken, herkes güven duyuyordu,
Bahardı nede olsa; gece de sayılmazdı
Saatler yorgun gibi, onu otuz geçiyor
Aylardan Nisan; yılsa iki bin ondu...

Hökür hökür ağlaşıp, bir şeyler diyordu oğlum;
“Yedi Şehit vermiştik, yine güzel Vatana…”
Bir Şehitse candaşı, birlikten arkadaşıydı.

Kara toprak, gül bahçesiydi, Mehmetçiğin kanıyla;
Vatanın bağrına hiç ölümden korkmadan
Varlığıyla can katıyordu Ahmed, O Asker Ocağı’nda.

Niçin ağlıyordu oğlum? düşünüp düşünüyordum;
Oğlum sen asker değil misin; asker ağlar mı hiç?
Onun ağladığın kim görmüş; sen nasıl böyle ağlarsın! ..
Ağladığın korku değilse eğer, bu nasıl giz; bu nasıl bir değer? ..

Ahmed’im biliyorum, artık göremeyeceksin
Yeri geldiğinde tatlı tatlı anılarına
Tatlı konuşmaları ekleyemeyeceksin
Yeri geldiğinde takılıp artık gülemeyeceksin,
Omuz omuza verip, onun varlığıyla,
Sınırda birlikte yürüyemeyeceksiniz..

Artık damarlarındaki al kanın
Artık kendisine yoldaş olduğundan mıydı?

Yoksa artık göremeyeceği arkadaşını
Günlerce özleyeceği için mi ağlıyordu oğlum
Duygularını paylaşmak, özlemini gidermek için
Ağlıyor, ağlıyordu hiç susmadan
Elindeki ahizeden köhür köhür…

Silah arkadaşı artık Vatan olmuştu
O meleklerle birlikte Yüce kata varmıştı;
Oğlum bence O’nu, sanki kıskanıyordu
Bende bunu bir kıskançlık sanıyordum,
Sandıklarımın boş olduğunu
Oğlumun O’na olan sevgisinden
Birlikte geçirdiklerini anlatınca
Daha yeni, doğruları anlıyordum

ALLAH vermişti O’na en güzel köşkü
Artık gözü kalmamıştı bu yerde
Ne arkadaş, ne anası – babası
Nede göz önünde kalan bir sevgilisi vardı..

Bulmuştu o dünyada en güzel sevgiliyi
O mutluluk içinde yükseklerden bakarken
Bütün subaylar bile akranı, O’na selam duruyordu;
O Yüce PEYGAMBER’ine bir komşu oluyordu..
Bunu bilen Ana – baba, akranı,
Bütün candan seveni, ALLAH’tan Şehit adına
Selamların iletip, dualar diliyordu….

“ALLAH’ım sabırlar versin”
Geride kalanına, Yüce Türk alayına;
İnşallah bir gün olur, bütün canlar erişir
Sevgi gölü oluşur büyük barış uğruna
Canların vermek için bekliyorken MEHMETÇİK! ..

Kanlar akar gözünden oğlumun göz yaşında,
Vatanın derinliğinde, bütün kanlar gül olur
Yüksekova, Hakkari, inanın ki Bayburt’ta! ..
ALLAH ALLAH! Sözleri çıkıyorken ağızdan
Ağlamak değil oğlum; gülmek yakışır sana
Bütün anlar gül olur “PEYGAMBER OCAĞI”nda

Bayburt, 06 Nisan 2010 Salı.

Bayburt’tayım; evimizde – bilgisayar başında çıkarmakta olduğumuz Bayburt Sıla ile Bayburt Gündem gazeteleri’nin baskı öncesi çalışmalarını sürdürüyorum…
06 Nisan 2010 Salı günü akşamı saat on buçuk olmuştu; Hakkari’nin Yüksekova İlçesi’nde Komando olarak askerliğini yapmakta olan oğlum Ahmed Gürsoy cebinden bizleri aradı…
Uzun bir süredir görüşmemiştik oğlumla; sevinçle konuşmak istedik.. Ama oda ne? Ahmed Hökür hökür ağlıyordu! ..
Oğlum, arkadaşlarından şehit olan mı var? diye sorduğumda; “Yedi tane birden; birisi çok iyi – yakın bir arkadaşımdı… Sabahleyin şakalaşıp ayrılmıştık, şimdi cansız yatıyor…” diyerek ağlıyordu…
Şehitlerimize ALLAH’tan Rahmet, sevenlerine – yakınlarına sabırlar dileyerek ona o bir şeyler söylemek gereğini duydum.
En az üç gün kendi çocuğummuş gibi yas tuttum.. ALLAH’ım o Şehitlerimizin yüzü suyu hürmetine İnşallah bizlere de hem bu dünyada, hem öte dünyada iyi gelecekler gösterir…
O günü yazdığım bu serbest şiirin bazı bölümlerini de tamamlamak gereğini duydum…
ALLAH’ım bu Millete sabırlar versin; her gün 1 – 3 – 5 – 7 Şehit vererek bütün sağlık yapımızı bile bozmaktadır. İnanıyorum ki bir gün, akıttıkları bu kanlar o imansızları boğacaktır! .. Bu vatanımızda, gelecekte daha güzel günler geçirecek olan torunlarımız, başta Şehitlerimize, peşine de bütün geçmişlerine dua edeceklerdir.
Bu yazıyı okuyanlardan tek isteğim: Şiir dediğim bu duygularım belki şiir değildir; böyle olsa da bütün Şehitlerimiz için, bu Vatan için can vermiş bütün geçmişimiz için ÜÇ KULHÜVALLAH, BİR ELHAM okusunlar…
Hepimizin Ceddine Rahmet olsun. Saygılarımla,
BAYBURTLU Veysel GİDER.